ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΑ


ΓΙΑΤΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ



Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Οι προφήτες των παύλειων κοινοτήτων. Ο Παύλος ως προφήτης


(Ο Ιεςρός Ναός των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Πελασγίας)

Μέσα στις κοινότητες που ιδρύει ο Παύλος στον ελληνορωμαϊκό κόσμο δρουν προφήτες που φαίνεται να έχουν σημαντικό έργο. Το λειτούργημά τους φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τον Παύλο, αν σκεφτεί κανείς, ότι αφιερώνει ένα μέρος της Α΄ προς Κορινθίους επιστολής του σε αυτούς[1]. Εδώ φροντίζει να κάνει υποδείξεις για το πως πρέπει να ασκείται η προφητική ιδιότητα. Έτσι αποδεικνύεται ότι δεν ήταν απόλυτα ξεκαθαρισμένος ο τρόπος με τον οποίο ο προφήτης θα παρουσίαζε το θεϊκό θέλημα, και υπήρχαν διαφωνίες γύρω από το προφητικό αξίωμα.

Στις επιστολές του Παύλου δεν αναφέρονται συγκεκριμένες προφητικές μορφές. Στους χριστιανούς που κατονομάζει[3], δεν απονέμει τον τίτλο του προφήτη. Αυτό μάλλον συμβαίνει γιατί ο Παύλος πίστευε ότι η εκδήλωσή της, γι’ αυτούς, που δεν ήταν ex officio προφήτες, ήταν περιστασιακή, και εκδηλώνονταν κάτω από ειδικές συνθήκες, οπότε δε χρειάζονταν να κάνει ξεχωριστή αναφορά σε αυτή την ιδιότητα. Άλλωστε όλοι οι χριστιανοί λάβαιναν τα χαρίσματα του Πνεύματος, από τη στιγμή που είχαν δεχτεί την καινούρια θρησκεία, πράγμα που μαρτυρείται στις Πράξεις[4]

Η σπουδαιότερη προφητική μορφή, που πρωταγωνιστεί και στις παύλειες κοινότητες και στις επιστολές, είναι ο ίδιος ο Παύλος. Γι’ αυτή του την ιδιότητα κάνει υπαινιγμό στο στ. Α΄ Κορ. 14,37,

Ο Παύλος γίνεται χριστιανός, μετά από μία σπουδαία  εμπειρία, το όραμα, που είχε στο δρόμο για τη Δαμασκό. Κατόπιν παρουσιάζεται να είναι μέλος του προφητικού ομίλου της Αντιόχειας[6] και στη Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του περιγράφει μία καταπληκτική προφητική εμπειρία του. Όπως τονίζει ο ίδιος, εννοώντας τον εαυτό του «oda ¥nqrwpon ™n Cristù prÕ ™tîn dekatess£rwn–e‡te ™n sèmati oÙk oda, e‡te ™ktÕj toà sèmatoj oÙk oda, Ð qeÕj oden–¡rpagšnta tÕn toioàton ›wj tr…tou oÙranoà. kaˆ oda tÕn toioàton ¥nqrwpon–e‡te ™n sèmati e‡te cwrˆj toà sèmatoj oÙk oda, Ð qeÕj oden– Óti ¹rp£gh e„j tÕn par£deison kaˆ ½kousen ¥rrhta ·»mata § oÙk ™xÕn ¢nqrèpJ lalÁsai»[7]. Επίσης παραθέτει τη μαρτυρία ότι και σε αυτόν εμφανίστηκε ο Χριστός, μετά την ανάστασή του[8], εννοώντας μία πνευματική εμπειρία, αφού ο ίδιος δε φαίνεται να είχε καμία σχέση με το κίνημα του Ιησού, όσο ο τελευταίος κήρυττε στη Γαλιλαία και την Ιουδαία.

Η κλήση του Παύλου στο αποστολικό αξίωμα ακολουθεί την πορεία των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Όπως γράφει ο ίδιος στην προς Γαλάτας επιστολή του[9], προτού γίνει χριστιανός κυνηγούσε με πάθος της εκκλησία του Θεού και προσπαθούσε να την εξαφανίσει. Ο Θεός όμως τον είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μάνας του, και η χάρη του τον είχε καλέσει για να τον υπηρετήσει. Άρα πίστευε ότι είχε εκλεγεί για την αποστολή του προτού ακόμη γεννηθεί. Τα ίδια ακριβώς έλεγε και ο προφήτης Ησαΐας, όταν τόνιζε πως ο «Κύριος απ’ την κοιλιά της μάνας μου με κάλεσε∙ πριν γεννηθώ πρόφερε τα’ όνομά μου»[10]. Επομένως ο Παύλος θεωρεί τον εαυτό του εκλεκτό, που τον έχει επιλέξει ο Θεός για τη μεγάλη του αποστολή, όπως ακριβώς έκανε και με τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.

Όλα τα παραπάνω ανεβάζουν το κύρος του Παύλου μέσα στις κοινότητές του. Εκτός από ιδρυτής τους ήταν και κατεξοχήν χαρισματική προφητική μορφή, που έχει επιλεγεί από τον ίδιο το Θεό. Άρα μπορεί να ασκεί εξουσία, και ο λόγος του πρέπει να ακούγεται από όλους. Αυτό το τονίζει σε πολλά σημεία των επιστολών του. Έτσι, ακόμη και ο άγγελος από τον ουρανό δε μπορεί να κηρύξει ευαγγέλιο διαφορετικό από αυτό που κήρυξε ο Παύλος[11], γιατί αυτό αποκαλύφθηκε στον ίδιο από τον Ιησού Χριστό[12]. Ταυτόχρονα, όπως τονίζεται στην επιστολή προς Φιλήμονα, οι πιστοί χρωστούσαν στον Παύλο περισσότερα από τις οποιεσδήποτε χάρες που τους ζητούσε, αφού τους είχε κάνει χριστιανούς, και έτσι του όφειλαν τον ίδιο τους τον εαυτό[13]

Τα πνευματικά χαρίσματα που έχει επιτρέπουν στον Παύλο να «lale‹ o„kodom¾n kaˆ par£klhsin kaˆ paramuq…an»[14]. Είναι λοιπόν, εκτός από ιδρυτής των κοινοτήτων, και ο προφήτης που φροντίζει για την οικοδόμηση των πιστών.

Ο Παύλος, χρησιμοποιώντας και την προφητική του ιδιότητα, με την οποία νουθετεί τους χριστιανούς, γίνεται ένα είδος pater-familias των χριστιανών-μελών των κοινοτήτων του[15]. Αυτό τονίζει και στην Α΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του στην οποία υπενθυμίζει ότι φρόντιζε τα μέλη της κοινότητας, όπως ο πατέρας τα παιδιά του «parakaloàntej Øm©j kaˆ paramuqoÚmenoi kaˆ marturÒmenoi»[16], έχοντας δηλ. ίδιο έργο με αυτό των υπόλοιπων προφητών.

Η προφητική ιδιότητα του Παύλου εξυπηρετούσε πολλαπλές ανάγκες των κοινοτήτων. Όπως είναι γνωστό αυτές χρειάζονταν καθοδήγηση. Μετά την ίδρυσή τους είχαν ανάγκες και απορίες, που έπρεπε να λυθούν. Γι’ αυτό το έργο ο πλέον κατάλληλος ήταν ο Παύλος, ο οποίος σαν χαρισματική προσωπικότητα ήξερε να επιβάλλεται και να κερδίζει το σεβασμό.

Ο Παύλος λοιπόν φρόντιζε, ως προφήτης, να νουθετεί τα μέλη των κοινοτήτων του, μεριμνώντας έτσι να μένουν στέρεοι στην πίστη τους. Ταυτόχρονα, η κλήση του, που ήταν παρόμοια με αυτή των μεγάλων προφητικών μορφών της Παλαιάς Διαθήκης και οι πνευματικές εμπειρίες που είχε, τις οποίες τις έκανε γνωστές με τις επιστολές του, τον αναδείκνυαν ως ανεπανάληπτη προσωπικότητα, αφού κανένας άλλος δεν είχε γευτεί κάτι παρόμοιο Συγκέντρωνε λοιπόν πνευματικές ιδιότητες, που του έκαναν να ξεχωρίζει από τους άλλους. Αυτό του έδινε το δικαίωμα να είναι ο καθοδηγητής των χριστιανών, ο pater-familias των κοινοτήτων της ρωμαϊκής οικουμένης.












[1] Το κεφ. 14


[2] Γνήσιες επιστολές του Παύλου θεωρούνται οι Προς Ρωμαίους, Α΄και Β΄ προς Κορινθίους, Α΄ προς Θεσσαλονικείς, η προς Γαλάτας, η προς Φιλιππησίους και η προς Φιλήμονα.Αντλούνται πληροφορίες, κατά πρώτο λόγο από τις επιστολές που θεωρούνται γνήσιες του Παύλου. Βλ. και υποσημείωση 32.


[3] Όπως, για παράδειγμα την Φοίβη που ήταν διάκονος της κοινότητας των Κεγχρεών της Κορίνθου (Ρωμ. 16,1),


[4] Βλ. για παράδειγμα Πρ. 10, 45-46


[5] Πρ. 9,3-4. Πρβλ. την ίδια τη μαρτυρία του Παύλου στην επιστολή προς Γαλάτας 1,17.


[6] Πρ. 13,1


[7] Β΄ προς Κορινθίους 12,2-4. Η μετάφραση της Βιβλικής Εταιρείας ( Η Καινή Διαθήκη. Το πρωτότυπο κείμενο με νεοελληνική μετάφραση των Σ. Αγουρίδη, Π. Βασιλειάδη, Ι. Γαλάνη, Γ. Γαλίτη, Ι. Καραβιδόπουλου, Β. Στογιάννου, Βιβλική Εταιρία, Αθήνα 1985) είναι η εξής: «Ξέρω έναν άνθρωπο πιστό, ο οποίος πριν από δεκατέσσερα χρόνια ανυψώθηκε μέχρι και τον τρίτο ουρανό – δεν ξέρω αν ήταν με τω σώμα του ή χωρίς το σώμα, αυτό ο Θεός το ξέρει. Ξέρω ότι αυτός ο άνθρωπος – ή ήταν με το σώμα ή χωρίς το σώμα δεν το ξέρω, ο Θεός το ξέρει- μεταφέρθηκε ξαφνικά στον παράδεισο κι άκουσε λόγια που δεν μπορεί ούτε επιτρέπεται να τα πει άνθρωπος».


[8] Α΄Κορ. 15,8


[9] Γαλ. 1,13 κ.ε.


[10] Ησ. 49,1. Βλ. και Παναγόπουλος Ιωάν., Η εκκλησία των προφητών…, σ. 187-188


[11] Γαλ. 1,3


[12] Γαλ. 1,12. Προφανώς εδώ ο Παύλος εννοεί μία κατεξοχήν πνευματική-προφητική εμπειρία.


[13] Φιλ. 18


[14] Α΄Κορ. 14,3


[15] Για το θέμα, όπως παρουσιάζεται κυρίως στην προς Φιλήμονα επιστολή βλ. Chris Frilingos, “For my child Onesimus”, Paul and domestic power in Philemon, Journal Biblical Literature 119/1(2000), 91-104.


[16] Α΄ Θεσ. 2,12

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Οι προφήτες των Πράξεων των Αποστόλων



Αποτέλεσμα εικόνας για bibleΣτο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων[1] πρωταγωνιστούν αρκετές προφητικές μορφές. Με το έργο τους και τη διδασκαλία τους κάνουν γνωστή την παρουσία τους. Το ζήτημα είναι αν έχουν μόνο προφητική δράση, ή αν αυτή αποτελεί μέρος μιας γενικότερης δραστηριότητας που αποβλέπει να κάνει αισθητή την παρουσία τους. Συνήθως συμβαίνει το δεύτερο: σημαντικές προσωπικότητες των χριστιανικών κοινοτήτων των Πράξεων, έχουν  το προφητικό χάρισμα και το χρησιμοποιούν ανάλογα με τις περιστάσεις, και όταν χρειάζεται.
Οι προφητικές μορφές που αναφέρονται στις Πράξεις είναι ο Πέτρος, ο Στέφανος, ο Φίλιππος, ο Ανανίας, ο Κορνήλιος, ο Άγαβος, ο Βαρνάβας, ο Συμεών Νίγερ, ο Λούκιος Κυρηναίος, ο Μαναήν, ο Παύλος (ή Σαύλος), ο Ιούδας Βαρσαββάς, ο Σίλας, καθώς και οι κόρες του Φίλιππου. Να τονιστεί εδώ ότι ο Άγαβος ήταν μέλος προφητικού ομίλου των Ιεροσολύμων. Μαζί με τους παραπάνω, την προφητική ιδιότητα κατέχουν ή επιζητούν να την αποκτήσουν, και άτομα που δεν ανήκουν στο χριστιανικό στρατόπεδο ή έχουν συγκρουστεί με τους μαθητές. Αυτοί είναι ο Βαριησούς ή Ελύμας, η παιδίσκη των Φιλίππων, που είχε «πνεύμα πύθωνος» και ο Σίμων ο μάγος.
Η προφητική  ιδιότητα όλων των παραπάνω αποκαλύπτεται με οπτασίες και οράματα, και έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος[2]. Αυτή προσπαθεί να αποκτήσει, δίνοντας χρήματα, ο Σίμων ο μάγος[3]. Να τονιστεί εδώ ότι ο ρόλος του Πνεύματος θεωρείται καταλυτικός. Για παράδειγμα, επειδή είπαν ψέματα στους εκπροσώπους του ο Ανανίας και η Σαπφείρα για τα χρήματα που πήραν από την πώληση του χωραφιού τους, βρήκαν ξαφνικό θάνατο [4].
Ο Πέτρος[5], ως προφητική μορφή, παρουσιάζεται αμέσως μετά την Πεντηκοστή. Αρχίζει να κηρύττει, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από λόγους των αρχαίων προφητών του βιβλικού Ισραήλ[6]. Αυτό γίνεται, αφού πλημμύρισε και αυτός με Άγιο Πνεύμα, όπως οι υπόλοιποι μαθητές. Μαζί με το χάρισμα της γλωσσολαλίας, αποκτά και το χάρισμα του προφητικού λόγου. Μάλιστα, πριν το κήρυγμά του, πολλοί από αυτούς που έβλεπαν την δική του αλλόκοτη εκστατική κατάσταση, καθώς και των άλλων μαθητών, έλεγαν ότι είναι μεθυσμένοι[7].
Ο Πέτρος φαίνεται να είναι ο πρώτος, που αποκτάει, μαζί με τη γλωσσολαλία, και την προφητικό ικανότητα. Αυτός ιδρύει ουσιαστικά τη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων, μιλώντας για την ανάσταση του Ιησού, στην οποία πιστεύουν αρκετοί.
Η προφητική ιδιότητα του Πέτρου αναδεικνύεται και πάλι κατά την προσαγωγή του με τον Ιωάννη στο Μεγάλο Συνέδριο[8]. Δε δείχνει να αισθάνεται μειονεκτικά, αν και είναι ένας Γαλιλαίος ψαράς που είναι κατηγορούμενος, μπροστά στους άρχοντες του ιουδαϊσμού[9].
Η προφητική ιδιότητα του Πέτρου, τον κάνει να αντιληφθεί τα ψέματα του Ανανία και της Σαπφείρας[10]. Αυτοί οι δύο, όπως τονίστηκε,  είχαν πουλήσει το χωράφι τους, κράτησαν ένα μέρος των χρημάτων, και τα υπόλοιπα τα έθεσαν στη διάθεση των Αποστόλων. Προφανώς το λάθος τους  ήταν ότι προσπάθησαν να κοροϊδέψουν τους μαθητές, λέγοντας ότι τους έδωσαν όλα τα χρήματα. Στην ουσία όμως θεωρήθηκε ότι κορόιδεψαν το Άγιο Πνεύμα, αφού οι Απόστολοι ήταν εκρπόσωποί του. Εδώ ο Πέτρος είναι πολύ αυστηρός. Η προφητική ιδιότητα του δίνει το δικαίωμα της ζωής και του θανάτου, πάνω σε αυτούς που δεν υπολογίζουν τη δύναμή του Πνεύματος: ο Ανανίας πέφτει νεκρός και το ίδιο παθαίνει αργότερα και η γυναίκα του η Σαπφείρα[11].
Στη συνέχεια ο Πέτρος αντιλαμβάνεται ότι το ευαγγελικό μήνυμα δεν αφορά μόνον τους Ιουδαίους, αλλά και τους ειδωλολάτρες. Ενώ βρισκόταν στην Ιόππη είδε το όραμα των ακάθαρτων τροφών[12]. Δεν μπορεί να το ερμηνεύσει αμέσως, στη συνέχεια όμως επεμβαίνει το Άγιο Πνεύμα, και ακολουθεί τους άντρες του εκατόνταρχου Κορνήλιου. Στο σπίτι του, στην Καισάρεια, και οι εθνικοί παίρνουν τη δωρεά του Πνεύματος και αρχίζουν να μιλάνε γλώσσες και να δοξάζουν το Θεό[13].
Ο Στέφανος είναι προφητική  μορφή του πρώιμου χριστιανισμού με πλούσιο έργο. Αν και έχει εκλεγεί ως διάκονος, δηλαδή διοικητικό στέλεχος της κοινότητας, εντούτοις έχει πολύπλευρη δράση, και έρχεται σε αντιπαράθεση με Ιουδαίους. Οδηγείται λοιπόν στο συνέδριο[14], εκεί φανερώνεται η προφητική του δύναμη, αφού το πρόσωπό του περιγράφεται σαν πρόσωπο αγγέλου, γεγονός που δήλωνε  ότι ήταν ήδη σε εγρήγορση και προφητική έκσταση.
Με το λόγο του κάνει μία ανακεφαλαίωση της ιστορίας του Ισραήλ, όπως οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Οι συμπατριώτες του εξοργίζονται, γιατί τους κατηγορεί ότι είναι δολοφόνοι των προφητών. Τον οδηγούν έξω για να τον λιθοβολήσουν. Αυτός, σε έκσταση, λέει ότι βλέπει στον ουρανό τη δόξα του Θεού και τον Ιησού να κάθεται στα δεξιά του. Αρχίζουν να του ρίχνουν πέτρες, και έτσι βρίσκει το θάνατο[15].
Ο Φιλιππος είναι και αυτός διάκονος, που αναφέρει το βιβλίο των Πράξεων. Το Άγιο Πνεύμα του λέει να πάει στο αμάξι του Αιθίοπα ευνούχου. Πηγαίνει, του ερμηνεύει το απόσπασμα από τον προφήτη Ησαΐα, που αυτός διάβαζε, τον βαπτίζει, και μετά το Πνεύμα τον άρπαζει και τον οδήγεί στην Άζωτο[16].
Προφήτης είναι και ο Άγαβος, ο οποίος, όπως τονίστηκε, ανήκε στο χριστιανικό προφητικό όμιλο των Ιεροσολύμων, τα μέλη του οποίου είχαν κατεβεί στην Αντιόχεια. Φαίνεται να είναι ο επικεφαλής του. Μάλιστα είχε προφητεύσει ότι θα πέσει σε όλη την οικουμένη μεγάλη πείνα, πράγμα που πραγματοποιήθηκε, όπως τονίζουν οι «Πράξεις» την εποχή του Κλαύδιου. Τότε οι χριστιανοί της Αντιόχειας έστειλαν βοήθεια στους αδελφούς που κατοικούσαν στην Ιουδαία[17]. Ο ίδιος, αργότερα, συνάντησε τον Παύλο και την ομάδα του, του έδεσε τα χέρια και τα πόδια με τη ζώνη του, και προφήτευσε ότι στα Ιεροσόλυμα έτσι θα τον δέσουν οι Ιουδαίοι και θα τον παραδώσουν στα χέρια των εθνικών[18].
Ο Ιούδας, που αποκαλούνταν και Βαρσαββάς, με το Σίλα είναι προφήτες που στέλνονται από τη σύνοδο των Ιεροσολύμων στην Αντιόχεια, μαζί με τον Παύλο και το Βαρνάβα, για να μεταφέρουν την επιστολή με τις αποφάσεις των αποστόλων. Ήταν άνθρωποι με εξέχουσα θέση ανάμεσα στους χριστιανούς, και φαίνεται να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης όλων. Συμβουλεύουν τους χριστιανούς και τους ενισχύουν[19].
Προφητικές μορφές όμως δε δρουν μόνο στην Παλαιστίνη αλλά και έξω από αυτή. Ο Ανανίας λοιπόν κατοικούσε στη Δαμασκό. Σε όραμα βλέπει τον Ιησού, που του λέει να πάει, να βρει τον Σαύλο, να τον βαπτίσει για να γεμίσει και αυτός με Πνεύμα[20].
Στην Αντιόχεια επίσης υπήρχαν προφήτες και δάσκαλοι, που είχαν σημαντική θέση στην κοινότητα. Ήταν ο Βαρνάβας, ο Συμεών Νίγερ, ο Λούκιος ο Κυρηναίος, ο Μαναήν που ήταν παιδικός σύντροφος του Ηρώδη Αντίπα και ο Σαύλος[21].
Ακόμη και ο Ρωμαίος εκατόνταρχος Κορνήλιος είχε το προφητικό χάρισμα, προτού μάλιστα γίνει χριστιανός. Βλέπει λοιπόν σε όραμα έναν άγγελο, που τον συμβουλεύει τι πρέπει να κάνει, ώστε να βαπτιστεί από τον Πέτρο[22].
Οι «Πράξεις» αναφέρουν και γυναίκες προφήτισσες. Είναι οι τέσσερις κόρες του διάκονου Φίλιππου. Κατοικούσαν στην Καισάρεια, ήταν παρθένες και είχαν το χάρισμα της προφητείας[23].Γι’ αυτές ο Ευσέβιος παραθέτει την μαρτυρία του Πολυκράτη[24] . Σύμφωνα με αυτή οι δύο δεν παντρεύτηκαν και είχαν ταφεί μαζί με τον πατέρα τους στην Ιεράπολη. Για την τρίτη η πληροφορία ήταν πως τάφηκε στην Έφεσο «™n ¡g…J pneÚmati politeusamšnh»[25]. Πιθανότατα κάποια στιγμή να είχε παντρευτεί, κατόπιν όμως εγκατέλειψε το σύζυγό της, για να συνεχίσει το προφητικό έργο.
Τέλος, στις «Πράξεις» δρουν και προφήτες που δεν ήταν χριστιανοί ή έρχονται σε ρήξη με τους απόστολους. Είναι ο ιουδαίος Ελύμας, που ήταν φίλος του ανθύπατου της Κύπρου, Σέργιου Παύλου. Φαίνεται ότι κατάλαβε πως έχανε την επιρροή του στο Ρωμαίο αξιωματούχο, και γι’ αυτό προσπάθησε να εμποδίσει να κηρύττουν ο Παύλος και ο Βαρνάβας[26].  Στους Φιλίππους δρούσε η δούλη με το μαντικό πνεύμα[27] και στη Σαμάρεια ο Σίμων ο μάγος[28] που προσπαθεί να αγοράσει την ικανότητα να δημιουργεί προφήτες[29]. Αυτός είχε βαπτιστεί χριστιανός από το Φίλιππο, βλέποντας τα μεγάλα θαύματα που έκανε ο διάκονος. Ωστόσο οι προθέσεις του δεν ήταν αγαθές, όπως των υπόλοιπων. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να του δοθεί η εξουσία, ώστε να μπορεί να παρέχειτα δώρα του Πνεύματος, σε όποιον έβαζε τα χέρια του. Μάλιστα έφερε και χρήματα, για να επιτύχει το σκοπό του. Ήρθε όμως σε ρήξη με τον Πέτρο, ο οποίος τον απέπεμψε, λέγοντάς του ότι η δωρεά του Θεού δεν αποκτιέται με χρήματα.





[1] Για την προφητεία και τους προφήτες στις «Πράξεις των Αποστόλων» βλ. τις πληροφορίες του Ι. Παναγόπουλου στο Η Εκκλησία των προφητών…σ. 118-133. Πρβλ. τις πληροφορίες και τις απόψεις του E. Earle Ellis, Prophecy and Hermeneutic…στο κεφ. The role of the Christian prophet in Acts. σ. 129-144 .
[2] Για τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος στο βιβλίο των Πράξεων βλ. Bruce F.F., The Holy Spirit in the Acts of the Apostles, στο Interpretation  27(2)1973, σ. 166-183.
[3] Πρ. 8,18-19
[4] Πρ. 5,1-11
[5] Για τον Πέτρο και τη δράση του βλ. το κλασικό έργο του Oscar Culmann,Peter Disciple-Apostle-Martyr, A historical and Theology Study, tr. Floyd V. Filson, Philadelphia 1953. Ειδικά για τη δράση του, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο των Πράξεων βλ. το κεφάλαιο 2, Peter the Apostle, σ. 33-69
[6] Πρ. 2,14-36
[7] Πρ. 2,12
[8] Το Μεγάλο Συνέδριο ήταν αριστοκρατικό σώμα. Εκτός της ιδιότητας του εκκλησιαστικού δικαστηρίου, είχε νομοθετική, διοικητική και δικαστική εξουσία. Για το θέμα βλ. Σ. Αγουρίδης, Ιστορία των χρόνων της Καινής Διαθήκης ….σ. 297-299.
[9] Πρ. 4,1-22
[10] Εξαντλητική αναφορά στο επεισόδιο του Ανανία και της Σαπφείρας βλ. στο Daniel Marguerat, The First Christian Historian, Writing the Acts of thw Apostles, Cambridge 2002,την ενότητα. Ananias and Sapphira(Acts 5,1-11). The original sin, σ. 155-178. Ειδικά στο κεφ. A crime against the spirit (σ. 168-170) τονίζεται πως υπάρχουν παρόμοια σχετικά αφηγήματα στο βιβλικό και στον εξωβιβλικό χώρο, ενώ παραθέτει και την άποψη του Gerd Theissen, που τονίζει ότι το επεισόδιο ανήκει στην κατηγορία των σωφρονιστικών θαυμάτων.
[11] Πρ. 5,1-11
[12] Πρ. 10,10 κ.ε.
[13] Πρ. 10,44-48
[14] Βλ. την περιεκτική αναφορά του υπερασπιστικού λόγου του Στέφανου, ενώπιον του Συνεδρίου στο βιβλίο του William Barclay, The Acts of the Apostles, Louisville 1976, σ. 53-54
[15] Πρ. 7,1-60
[16] Πρ. 8,20-40
[17] Πρ. 11,27-30
[18] Πρ. 21,10-11. Ο Παύλος δεν υπάκουσε στη συμβουλή του Άγαβου. Ένας προφήτης δεν υπακούει σε άλλον! Βλ. και Δ. Κυρτάτας, Ιερείς και προφήτες, όπ. παρ. σ.61.
[19] Πρ. 15,22∙ 32
[20] Πρ. 9,11∙ 17
[21] Πρ. 13,1
[22] Πρ. 103,7
[23] Πρ. 21,8-9
[24] Ο Πολυκράτης ήταν επίσκοπος της παροικίας της Εφέσου. Βλ. Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία 3,31,3. Πρβλ. και 5, 24,2.
[25] Όπ. παρ.
[26] Πρ. 13,4-12
[27] Πρ. 16,16 κ.ε.
[28] Στο απόκρυφο κείμενο «Πράξεις Πέτρου»(κεφ. 23-29), περιγράφεται η σύγκρουση του Πέτρου με το Σίμωνα το μάγο στη Ρώμη. Βλ. και «Πράξεις Πέτρου», εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια Ιωάννη Καραβιδόπουλου, στο Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Απόκρυφα χριστιανικά κείμενα Β΄ Απόκρυφες Πράξεις-Επιστολές-Αποκαλύψεις, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 89-145.
[29] Πρ. 8,19

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

ΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ


Αποτέλεσμα εικόνας για exams chinaΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΕΜΑΤΑ!!!!!

1. Τι γνωρίζετε για τη θρησκευτική παράταξη των Φαρισαίων;

2. Ποια ευαγγέλια ονομάζονται συνοπτικά και γιατί;

3. Με ποια λόγια και πράξεις του ο Ιωάννης αποδείχτηκε πρόδρομος, προφήτης και βαπτιστής;

4. Συμπληρώστε τα κενά στις παρακάτω προτάσεις:



Στον κύκλο των …………(1)……………. (αριθμός) μαθητών υπήρχαν και γυναίκες. Οι δώδεκα ήταν όλοι τους ……………(2)……………(καταγωγή) εκτός από τον Ιούδα. Οι περισσότεροι ήταν επαγγελματίες ………(3)………… (επάγγελμα) και χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση. Στα ευαγγέλια αναφέρονται με διπλά ονόματα, όπως ο Ναθαναήλ, που είναι γνωστός και ως ………(4)……………… Ο Ιησούς κάλεσε πρώτα τον ……(5)………… , που ονομάζεται και ………(6)…………… μαζί με τον αδελφό του ………(7)……………. , γνωστότερο ως Πέτρο.



5. Γιατί ο Ιησούς μιλούσε με παραβολές;

6. Με ποιες ομάδες ανθρώπων μοιάζουν ο μεγάλος και ο μικρός γιος της παραβολής του σπλαχνικού πατέρα και με ποιον μοιάζει ο πατέρας της παραβολής; Δικαιολογήστε την απάντησή σας.

7. Τι σήμαινε πλησίον για τους Ιουδαίους και ποια σημασία στη λέξη δίνει ο Ιησούς μέσα από την παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη;

8. Στη Μεταμόρφωση του Χριστού:

α. Ποια είναι τα πρόσωπα που εμφανίζονται δίπλα στον Ιησού και τι εκπροσωπούν;

β. Πώς μεταβάλλεται η συναισθηματική αντίδραση των μαθητών και γιατί;

γ. Γιατί ο Ιησούς διάλεξε εκείνη τη χρονική στιγμή πριν το πάθος του για να τους δείξει τη θεϊκή του δόξα;

9. α. Με ποια έννοια η είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα είχε μεσσιανικό χαρακτήρα;

β. Πώς εξηγείται η βίαιη συμπεριφορά του Ιησού στον καθαρισμό του Ναού;