Το άρθρο δημοσιεπυτηκε στο στο περιοδικό "Αχιλλίου Πόλις" της ΙΜ Λαρίσης και Τυρνάβου. Διαβάστε όλο το τεύχος στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου
Νικόλαος Παύλου
Δρ Θεολογίας - Ιστορικός ΜΑ
Σύμβουλος Εκπαίδευσης ΠΕ01/Θεολόγων Λάρισας,
Μαγνησίας, Τρικάλων
Μεταφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης
στα σχολικά εγχειρίδια
του ελληνικού εκπαιδευτικού
συστήματος
Οι μεταφράσεις
της Παλαιάς Διαθήκης στα σχολικά εγχειρίδια Θρησκευτικών του ελληνικού
εκπαιδευτικού γνωρίζουν και συστήματος σήμερα θεωρούνται αυτονόητες για να
μπορέσουν να γνωρίσουν οι μαθητές μας τα μηνύματα του πρώτου μέρους της Αγίας
Γραφής. Είναι απαραίτητες και χρήσιμες,
αφού μεταφέρουν το λόγο του Θεού στη σημερινή γλώσσα που κατανοούν όλοι οι νέοι
μας.
Όμως στο
ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι και τη συγγραφή του σχολικού εγχειριδίου «Προετοιμασία των ανθρώπων για τον καινούριο
κόσμο του Θεού», στη
συγγραφική ομάδα του οποίου συμμετείχαν ο Δαμιανός Δόικος,
ο Μιλτιάδης Κωνσταντίνου και η Πηγή Καζλάρη[1],
αυτό το προνόμιο που έχουν σήμερα οι μαθητές μας, να γνωρίζουν δηλαδή αυτούσιο το
βιβλικό κείμενο μεταφρασμένο στη ζωντανή νεοελληνική γλώσσα, αποκτώντας έτσι
και το ενδιαφέρον για περαιτέρω ενασχόληση με τα πρωτότυπα κείμενα, όταν θα
είναι στην κατάλληλη ηλικία, δεν το είχαν. Οι σύντομες, λοιπόν, αναφορές που θα ακολουθήσουν θα επικεντρωθούν
στο ζήτημα των μεταφράσεων που
χρησιμοποιούσαν τα σχολικά εγχειρίδια που αναφέρονταν στην Παλαιάς Διαθήκη, γιατί αφορά νοοτροπίες που
διαμόρφωναν το εκπαιδευτικό σύστημα στον τόπο μας, και δημιουργούσαν αντιλήψεις
για ένα βασικό θρησκευτικό και πολιτισμικό αγαθό που είναι, εκτός των άλλων,
και βασικός πυλώνας του ευρωπαϊκού
πολιτισμού[2].
Αποτελεί δηλαδή κρίσιμο ζήτημα όχι μόνο για το βιβλικό θεολόγο και το μελετητή
της ιστορίας της εκπαίδευσής μας, αλλά και για κάθε πολίτη που οφείλει να έχει γνώμη για τα δρώμενα στον τόπο μας[3].
Εκείνο που πρέπει να τονιστεί καταρχήν είναι πως σε όλη την πορεία της νεοελληνικής εκπαίδευσης, η Παλαιά Διαθήκη θεωρείται διδακτικό αντικείμενο για τις ηλικίες του Δημοτικού ή για την Α΄ Τάξη του Γυμνασίου. Ο λόγος για αυτή την «άστοχη» αντιμετώπιση της σημαντικής συλλογής των βιβλίων της, που περιλαμβάνουν έναν πλούτο αφηγήσεων, ιδεών, ποίησης, συμβουλών, νοοτροπιών, συμβολικών εικόνων, πληροφοριών, που έχουν βέβαια ως κοινό παρονομαστή την παρουσίαση Ενεργειών του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, εξηγείται από τον Ι. Πανταζίδη καθηγητή της ελληνικής φιλολογίας και διευθυντή του παιδαγωγικού Φροντιστηρίου στο έργο του «Γυμνασιακή Παιδαγωγική» που εκδόθηκε το 1889. Οι διαπιστώσεις που κάνει είναι σα να γράφηκαν σήμερα. Αναφέρει:
