Μάθημα ηθικής λοιπόν, όπως ακούγεται τελευταία, για μαθητές που έχουν απαλλαγή από τα Θρησκευτικα. Ποια ηθική όμως; Της Ορθοδοξίας, των θρησκευτικών ομολογιών και των άλλων θρησκειών, της ηθικής για την οποία μίλησε ο Μαξ Βέμπερ, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας κοκ; Και ποιοι θα διδάσκουν ένα μάθημα ηθικής σε παιδιά που έχουν απαλλαγή από το θρησκευτικό ομολογιακό μάθημα; Μου έρχεται στο νου η εξής εικόνα: εκπαιδευτικός υπερ.... (εδώ συπληρώνεται ό,τι θέλετε) να διδάσκει ηθική σε μαθητές που δεν επιθυμούν τα θρησκευτικά!!!!!!!!!!!!
Και αναρωτιέμαι, χωρίς διάθεση κινδυνολογίας, ποια θα είναι η τύχη των θρησκευτικών, όταν θα υπάρχει στο ΩΠ των σχολείων ένα εναλλακτικό ελκυστικό μάθημα για όλους. Δυστυχώς το ζήτημα είναι διαχρονικό. Δε λύθηκε ούτε το 2017 όταν καλλιεργήθηκαν προσδοκίες ότι θα σταματούσαν οι απαλλαγές. Δυστυχώς δεν υπήρχε πολιτική βούληση και - για να θυμηθούμε τη Βίβλο- δεν βάζουμε νέο κρασί σε παλαιούς ασκούς!
Τα Θρησκευτικά μπορούν να γίνουν ένα σπουδαίο εργαλείο ερμηνείας της πραγματικότητας, αρκεί χωρίς καμία εσωστρέφεια, να ανοιχτούμε στην κοινωνία και να αρχίσουμε επιτέλους έναν πολύ ανοιχτό διάλογο για τα Θρησκευτικά που θέλει η ελληνική κοινωνία του 2024.
