To 2000 σε επιστολή που στάλθηκε στο γνωστό περιοδικό σπουδής στην Ορθοδοξία ΣΥΝΑΞΗ τονίζονταν πως «ένα φάντασμα –για να χρησιμοποιήσω παραφρασμένη την εισαγωγή από γνωστό έργο των Μαρξ-Ένγκελς - πλανιέται πάνω από την εκπαίδευση: είναι το μάθημα των Θρησκευτικών. Όλοι έχουν βαλθεί να το ξορκίσουν: διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, νομικοί, ακόμη και καλλιτέχνες. Λες και μόλις θα έφευγε από το ωρολόγιο πρόγραμμα ή θα γίνονταν προαιρετικό, θα λύνονταν ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα των παιδιών».Φαίνεται όμως πως και σήμερα το μάθημα των Θρησκευτικών εξακολουθεί να βρίσκεται –όσο κι αν αυτό δεν είναι κοινά παραδεκτό- στο κέντρο των εξελίξεων. Αυτό τεκμηριώνεται και από πρόσφατο ρεπορτάζ της Ελένης Παπουτσάκη στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, στο οποίο, εκτός των άλλων, σημειώνεται πως «….η μεγάλη πληγή του σχεδίου (για το Νέο Λύκειο), που βασίζεται σε υποχρεωτικά και προαιρετικά μαθήματα, θεωρείται πως είναι τα Θρησκευτικά. Αν τελικά ενταχθούν στα επιλεγόμενα μαθήματα, η σύγκρουση με την Εκκλησία πρέπει να θεωρείται βέβαιη. Σε εκκρεμότητα άλλωστε βρίσκεται και η αναζήτηση προσώπου που θα αναλάβει ειδικός γραμματέας Θρησκευμάτων, που αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο σ' αυτό το ζήτημα…».
Δε χρειάζεται λοιπόν να τονιστεί πως το ζήτημα που συγκεντρώνει σήμερα το ενδιαφέρον είναι η θέση που θα έχουν τα Θρησκευτικά στο Νέο Λύκειο. Για να κάνω σαφείς τις θέσεις μου οφείλω να τονίσω πως θα προτιμούσα ο μαθητής να επέλεγε από έναν κατάλογο προαιρετικών μαθημάτων αυτά που θα ερμήνευαν πραγματικά και ουσιαστικά τη σύγχρονη πραγματικότητα και θα έδιναν εφόδια για την κατανόησή της. Σίγουρα αυτή η προοπτική θα έδινε στα Θρησκευτικά έναν πρωτεύοντα ρόλο και θα τα έκαναν πρωταγωνιστές του Ωρολογίου Προγράμματος. Όμως η υπάρχουσα κατάσταση δε μου αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Θέλετε η κληρονομιά που «κουβαλάει» το μάθημα, η οποία το έχει συνδέσει με ηθικιστικές -παραδοσιαρχικές πρακτικές που δεν έχουν σχέση με τα μορφωτικά αγαθά που θα μπορούσε να δίνει, θέλετε η κρατούσα σε πολλούς αντίληψη ότι παιδεία σημαίνει σύστημα εξετάσεων που μέχρι και σήμερα θεωρούνταν –κάτι που συμβαίνει και τώρα εν πολλοίς- εφαλτήριο κοινωνικής ανόδου –μία θέση που από το 19ο αι, μέχρι και σήμερα χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία- και επαγγελματικής αποκατάστασης, έχουν οδηγήσει τα Θρησκευτικά σε μία θέση άμυνας, - αφού κάποια άλλα μαθήματα κρίνονται «σημαντικά», μιας και περιλαμβάνονται στην εξεταστέα ύλη των κατευθύνσεων-. Αυτό βέβαια μας κάνει όλους τους Θεολόγους να αγωνιούμε για την θέση του στο Νέο Λύκειο.
Αυτή όμως η αγωνία δε μπορεί να συνδεθεί με τους πόθους μας για βελτίωση αυτού που κάνουμε. Επομένως ο εφησυχασμός, η παραπληροφόρηση και η επινόηση εχθρών που θέλουν να βλάψουν δε μπορούν να αφορούν έναν θεολόγο που ονειρεύεται ένα σύγχρονο μάθημα Θρησκευτικών. Οπότε οφείλουμε να κοιτάζουμε μπροστά και να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας. Μαζί μας λοιπόν απόψε –στις Βραδιές θεολογίας που οργανώνει το 14ο Γυμνάσιο Λάρισας και τα Βιβλιοπωλεία «Παιδεία» (οφείλουμε για μία ακόμη φορά να ευχαριστήσουμε το φίλο Γιάννη Ευσταθίου που συμπαραστέκεται ολόψυχα σε κάθε πνευματική προσπάθεια της πόλης μας)- είναι ο Σταύρος Γιαγκάζογλου, Σύμβουλος του ΠΙ για το μάθημα των Θρησκευτικών που θα μας ενημερώσει και θα λάβει μέρος στη συζήτησή μας. Αγαπητέ Σταύρο έχεις το λόγο.
Νίκος Παύλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου