"Σημεία και…θαύματα" ένα άρθρο του κ. Χρήστου Γκουνέλα

Οι "Θεολόγοι του μαυροπίνακα" με ευχαρίστηση δημοσιεύουν το παρακάτω  ενδιαφέρον άρθρο

 του εκλεκτού φίλου και συναδέλφου  κ. Χρήστου Γκουνέλα

Σημεία και…θαύματα

 Με…έκπληξη βλέπουμε από καιρού εις καιρόν να κυκλοφορούν και μέσω διαδικτύου πλέον ενεργούμενα θαύματα και μάλιστα και κάποιες φορές κατά παραγγελίαν  και μπροστά στην κάμερα.

Ο σκοπός της προβολής αυτών των θαυμάτων σύμφωνα με αυτούς που τα…διαφημίζουν είναι να πιστέψουν ή να στεριωθούν στην πίστη οι άνθρωποι. Τι πίστη όμως είναι αυτή η οποία ζητά αποδείξεις ή της αποδεικνύουμε το θαύμα;

Η πίστη είναι απαύγασμα ελευθερίας και βεβαίως αν δώσεις απόδειξη στην πίστη τότε αυτή παύει να είναι ελεύθερη και «λογικοποιείται».

Ο Χριστός όσες φορές προκλήθηκε για να κάνει θαύμα μόνο και μόνο για να πεισθούν οι άνθρωποι δεν το έκανε ποτέ (Ματθ. 4,1-11).

Το θαύμα είναι ενταγμένο στην ανθρώπινη ιστορία, δεν έρχεται να καταλύσει τους φυσικούς νόμους, αλλά ίσα-ίσα αποκαθιστά τη φυσικότητα των νόμων μέσα στη σχέση όντος και μη όντος. Γι’ αυτούς τους λόγους άλλωστε στην Καινή Διαθήκη ονομάζονται «σημεία» και όχι θαύματα.

Το «σημείο»  γίνεται όχι με θόρυβο, αλλά διακριτικά και βεβαίως πάντα προς όφελος όλης της εκκλησιαστικής κοινότητας και όχι ενός και μόνο μεμονωμένου ανθρώπου. Στην Εκκλησία δεν υπάρχουν μεμονωμένοι άνθρωποι, αλλά μέλη λειτουργικά ενωμένα μεταξύ τους με τα προσωπικά τους χαρίσματα που λειτουργούνται χάριν της κοινότητας.

Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει θορυβώδη θαύματα προβαλλόμενα από τα Μ.Μ.Ε. – περισσότερο ως αρνητικά γεγονότα – και με τα λεωφορεία να πάνε και να έρχονται;

Σκοπός του «σημείου» λοιπόν δεν είναι ο εγκλωβισμός της πίστης, αλλά η στήριξη και η αναπτέρωσή της και αυτό έγκειται στον τρόπο με τον οποίον γίνεται ένα «σημείο». Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι θαύματα κάνουν και οι δαιμονικές δυνάμεις.

Βεβαίως και το ίδιο το «σημείο» ακόμη κι όταν γίνεται μπροστά στα μάτια μας δεν θα «ενεργήσει» σε όλους μας το ίδιο μέσα μας. Η προαίρεση του καθενός μας λειτουργεί εδώ ως «θύρα» της ψυχής μας.

Όσες φορές ο Χριστός «ποιούσε σημεία» άλλοι ζωοποιούνταν περισσότερο ένεκα αυτών (ενν. των σημείων) και άλλοι δαιμονοποιούνταν ακόμη περισσότερο (Φαρισαίοι).

Η πίστη πολλές φορές δεν είναι προϋπόθεση για να ενεργηθεί σημείο (Μεταστροφή του Αποστόλου Παύλου). Αυτό (ενν.το σημείο) μπορεί να γίνει είτε ένεκα πίστης είτε ένεκα απιστίας εκεί που μόνο ο Θεός ξέρει το «γιατί».

Άλλωστε, η πίστη δεν είναι κάτι στατικό που από τη στιγμή που τη βάλαμε στην παλάμη μας απλά την κουβαλάμε μαζί μας, αλλά πρόκειται για κάτι πέρα για πέρα δυναμικό που μπορεί από λεπτό σε λεπτό να μεταβληθεί με γνώμονα πρώτα απ’ όλα την προαίρεσή μας όπως ήδη είπαμε.

Ο έχων αγαθή προαίρεση λοιπόν δεν έχει ανάγκη να δει το θαύμα να ενεργείται εκπληκτικά μπροστά στα μάτια του, αλλά παντού στην καθημερινότητά του βλέπει και πάνω απ’ όλα βιώνει πολλά «σημεία» που ενεργούνται ωστόσο αθόρυβα και διακριτικά.

Χρήστος Γκουνέλας