Όλοι γνωρίζουμε πως, ακόμη και σε πρόσφατα εγχειρίδια θρησκευτικών, για την εδραίωση κάποιας θέσης χρησιμοποιούνταν ως επιχείρημα το "το είπε ο τάδε" ή "το είπε ο δείνα" (συνήθως επιστήμονας ή επώνυμος) ή " η συντριπτική πλειοψηφία υποστηρίζει την εξής άποψή". Ασφαλώς δε χρειάζεται να τονιστεί πως αυτή η προσπάθεια εδραίωσης σίγουρα δε βοηθάει διαλόγους, ούτε μπορεί να θεωρηθεί πως είναι ενδεδειγμένη, αφού μπορούν να βρεθούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλοι συμπολίτες (εξίσου σημαντικοί ο καθένας στον τομέα του) που να έχουν μία διαφορετική άποψη, η οποία να στηρίζεται σε σοβαρές βάσεις.
Ερωτήματα όμως προκαλεί και η προσπάθεια να κοινοποιηθούν αυτά τα "απολογητικά επιχειρήματα". Δεν κατανοώ τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να γίνω κοινωνός θέσεων, τις οποίες ούτε συμμερίζομαι, αλλά και με φέρνουν σε αμηχανία, αφού προσπαθούν να αντιπαραταχθούν σε σοβαρά επιχειρήματα, χρησιμοποιώντας έναν "αντινεωτερικό" τρόπο γραφής. Ειδικά τον τελευταίο καιρό με την αθρόα διακίνηση των e mail θεωρείται από κάποιους "διαχειριστές διακίνησης" αυτονόητο πως πρέπει να γίνουν όσο το δυνατό περισσότεροι συμπολίτες κοινωνοί απόψεων και αντιλήψεων με τις οποίες οι ίδιοι μπορούν να συμφωνούν ή (ακόμη) και να διαφωνούν. Αυτό όμως δε σημαίνει πως αφορούν και τους υπόλοιπους. Στην ουσία- για να παραφράσω το λόγο του Ιγνάσιο Ραμονέ- μιλάμε για μία τυραννία των mail. Ελπίζω να αντιλαμβάνονται την ευθύνη γι' αυτό, και πως είναι υποχρεωμένοι κάποια στιγμή να αιτιολογήσουν τις επιλογές τους.
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω πως ευρωπαϊκή κουλτούρα σημαίνει πως πρέπει να ανθίζουν όλες οι ιδέες. Ή λοιπόν αυτό το αποδεχόμαστε, οπότε δικαιούμαστε να λέμε πως διαφέρουμε ουσιαστικά από πρακτικές που δεν ερμηνεύουν σωστά τη σημερινή πραγματικότητα ή μένουμε μόνο στα λόγια, και το μόνο που μένει τελικά είναι η απογοήτευση.
Νίκος Παύλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου