Τον τελευταίο καιρό στη θεολογική "επικαιρότητα" - αν μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει αυτό τον όρο- δεσπόζουν δύο ζητήματα. Το ένα είναι ο αποκλεισμός θεολόγων- για μία ακόμη φορά- από την Επιμόρφωση Β΄Επιπέδου στις ΤΠΕ και το άλλο είναι η μη εισαγωγή φοιτητών στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας (είναι το πρώην Ποιμαντικό) του Πανεπιστημίου Αθηνών.Δε χωράει αμφιβολία, αγαπητοί φίλοι, πως το πρώτο ζήτημα είναι αρκετά σημαντικό και δημιουργεί λαθεμένες εντυπώσεις για την αξία των μαθημάτων, αφού δείχνει αν αναπαράγει την παλιά αντίληψη που τα ήθελε να χωρίζονται σε "πρωτεύοντα" και "δευτερεύοντα" (λες και ο μαθητής που θα μάθαινε, για παράδειγμα, στα Μαθηματικά, που θεωρείται από τη πολύ μεγάλη πλειοψηφία πρωτεύον μάθημα, να λύνει μία παραπάνω εξίσωση, θα μάθαινε να ερμηνεύει πιο σωστά την πραγματικότητα μέσα στην οποία θα ζήσει ως πολίτης!). Πρέπει λοιπόν οπωσδήποτε με προτάσεις που θα πείθουν να διαφανεί πως και υλικό υπάρχει που μπορεί να αξιοποιηθεί από το Θεολόγο, και πως οι ΤΠΕ είναι απαραίτητες στο μάθημά του! Να λοιπόν μία μεγάλη πρόκληση που δεν πρέπει να πάει χαμένη!
Το δεύτερο θέμα αφορά την μη εισαγωγή φοιτητών στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας! Εδώ το ζήτημα είναι νομίζω πολύ απλό, και οφείλω να πω πως δε συμμερίζομαι καθόλου ανησυχίες που διάβασα σε ιστολόγια εκλεκτών συναδέλφων. Αν λοιπόν, όπως έχουμε ξαναπεί, το επιστημονικό αντικείμενο που θεραπεύει ένα τμήμα είναι μοναδικό και δεν ανήκει στον επιστημονικό χώρο άλλου τμήματος, ε τότε- δεν το συζητάμε-, έχει και με το παραπάνω κάθε λόγο να υπάρχει στο πανεπιστημιακό campus. Σε διαφορετική περίπτωση νομίζω πρέπει να προβληματιστούμε και να συζητήσουμε! Και ένα βασικό ζήτημα του διαλόγου πρέπει να είναι: χρειάζονται άραγε τόσα τμήματα με θεολογικό αντικείμενο σε μία χώρα μόλις δέκα εκατομμυρίων κατοίκων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου