Το βιβλίο του Ιώβ και το έργο του Μαρσέλ Προυστ "Αναζητώντας το χαμένο χρόνο"

Οπωσδήποτε κατά τη διάρκεια μεταβάσεων, όπως η αλλαγή χρονιάς, αρχίζει ο νους και μπαίνει σε δαιδαλώδη μονοπάτια! Οι απολογισμοί έχουν την τιμητική τους! "Βγαίνουν τα μαχαίρια" και ο εαυτός, ως στυγνός δικαστής, αρχίζει τον έλεγχο για το τι έγινε καλά και τι όχι! Πρόκειται για ένα διανοητικό παιχνίδι,  που έχει όμως  επιπτώσεις, αφού στόχος του είναι η επιβράβευση, η παραμυθία αλλά και οι προσμονές για διορθώσεις ή ακόμη και επαναλήψεις!
Υπό αυτή την έννοια το έργο του Μαρσέλ Προυστ για το χαμένο χρόνο είναι πάντα επίκαιρο (σπουδαία η  κριτική της Λίζυ Τσιριμώκου, ΒΗΜΑ, 24-1-99, για να τη δείτε πατήστε εδώ), αφού  περιστρέφεται στο παρελθόν και αποτελεί  ταυτόχρονα  μία "μελλοντική ανάμνηση"! 
Πάντα όμως στην πρωτοπορία βρίσκεται το βιβλίο του Ιώβ! Αποτελεί αναμφίβολα "ανοικτό έργο". Με κεντρικό του θέμα τη διερεύνηση των ανθρώπινων δυνατοτήτων καταγράφει οριοθετήσεις. Ότι και να κάνεις, ακόμη και αν έχεις  σημαία σου το λόγο του Κοέλο "πως το σύμπαν συνωμοτεί για να επιτύχεις κάτι που θέλεις πολύ" , διαπιστώνεις τελικά το πεπερασμένο των δυνατοτήτων! 
Απαισιοδοξία λοιπόν; Ε όχι! Δε μας ταιριάζει! Δίνουμε  τις μάχες μέχρις εσχάτων, ακόμη και αν οι απολογισμοί είναι εις βάρος μας. Στο κάτω-κάτω "χαμένη μάχη είναι αυτή που δε δόθηκε μέχρι τέλους"!  Και ας μη ξεχνάμε πως στο τέλος ο Ιώβ δικαιώθηκε και αποκαταστάθηκε! Καλή Χρονιά λοιπόν σε όλους μας, και ποτέ να μη το βάζουμε κάτω! Δε μας αξίζει!