Είναι ζητούμενο βέβαια ποιο θα είναι το περιεχόμενο της
αξιολόγησης. Θα παραμείνει μόνο στην προσφορά του μορφωτικού αγαθού, ή θα
επεκταθεί και σε άλλες αρμοδιότητες που έχουν οι εκπαιδευτικοί (για παράδειγμα
εξωδιδακτικές εργασίες, απαραίτητες για τη λειτουργία του σύγχρονου σχολείου,
συνεργασία με γονείς, φορείς της τοπικής κοινωνίας, πρωτοβουλίες πέρα από τα απαραίτητα
καθήκοντα κ.α.) . Για την απάντηση
πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός πως δε μπορεί να διαχωριστούν οι καθαρά
διδακτικές δραστηριότητες από τις υπόλοιπες, αφού όλες εντάσσονται μέσα στη
λειτουργία του σχολείου. Επομένως μία ολοκληρωμένη θεώρηση του έργου του κάθε
εκπαιδευτικού θα είναι η πλέον δίκαιη και ορθή.
Η αξιολόγηση θα πρέπει να αφορά όλους όσους εμπλέκονται στην
εκπαιδευτική διαδικασία (Διευθυντές Εκπαίδευσης, Σχολικούς Συμβούλους,
Διευθυντές σχολείων, Αποσπασμένους σε διάφορες υπηρεσίας κοκ) και όχι μόνο τους
μάχιμους δασκάλους των σχολείων. Και εννοείται ότι οι άριστοι
πρέπει να αμείβονται -χωρίς αμφιβολία- και ηθικά και υλικά. Ταυτόχρονα είναι
ανάγκη να επισημαίνει τις οποιεσδήποτε αδυναμίες, που μπορεί να είναι και παθογένειες
του εκπαιδευτικού συστήματος, και να φροντίζει για τη θεραπεία τους. Αυτό
σημαίνει πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνδεθεί με τον –ούτως ή άλλως-
πενιχρό μισθό των λειτουργών της εκπαίδευσης,
ούτε με τη βαθμολογική τους εξέλιξη. Άλλωστε είναι γνωστό πως η ανέχεια
όχι μόνο δε θα μπορέσει να βοηθήσει στη λύση των αδυναμιών που ενδέχεται να
παρουσιάσουν, κατά την αξιολόγηση, κάποια μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας,
αλλά θα τις επιτείνει, αφού θα δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα.
Τέλος είναι απαραίτητο, οι αξιολογητές να έχουν αξιολογηθεί
προηγουμένως πολλαπλάσια σε σχέση με τους εκπαιδευτικούς. Νομίζουμε πως αυτοί
που θα κληθούν να εφαρμόσουν το θεσμό, θα πρέπει αυτό να το ζητήσουν με
επιμονή!
Το ζήτημα βέβαια είναι αν θα έπρεπε να προηγηθεί μία -πραγματικά
ουσιαστική- επιμόρφωση για όλους τους εκπαιδευτικούς, προτού αρχίσει η
αξιολόγηση! Είναι σίγουρο ότι πολλοί θα επιθυμούσαν να γνωρίσουν νέες μεθόδους
διδασκαλίας, νέα εκπαιδευτικά εργαλεία και σύγχρονες παιδαγωγικές πρακτικές τις
οποίες θα αξιοποιήσουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Η επιμόρφωση θα
είναι ένα «δημιουργικό» εργαλείο των εκπαιδευτικών, και θα βοηθούσε, σε συνδυασμό με μία
«θεραπευτική» αξιολόγηση, στη δημιουργία ενός σχολείου που θα ανταποκρίνεται
στις σύγχρονες απαιτήσεις.
Η αξιολόγηση, μπορεί να συνεισφέρει λοιπόν, σε συνδυασμό με την
επιμόρφωση για όλους τους εκπαιδευτικούς, στην προσπάθεια για ένα σημερινό
σχολείο που θα μορφώνει τη νεολαία μας και θα τη βοηθάει να αναπτύξει τις
δεξιότητές της, με στόχο αυτά να αξιοποιηθούν για ένα καλύτερο μέλλον.
Νικόλαος Παύλου
Αλήθεια όταν δουλεύω σε ένα σχολίο που δεν έχει βιβλιοθήκη επαρκώς εξοπλισμένη,όταν ζητώ από τον διευθυντή μου να πάω τους μαθητές σε μοναστήρι ή εκκλησία της περιοχής όπου είναι το σχολείο μου, κι εκείνος μου λέει, ''άστο τώρα μπορεί να τα χτυπήσει κανένα αμάξι...'' όταν ζητώ να κάνω προβολή στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου κι ο υπεύθυνος συνάδελφος για την αίθουσα μου λέει εκέινι το αμίμητο...θα πρέπει να την κλήσω και να πάρω τα κλειδιά γιατί...πάω για ψάρεμα! την ίδια στιγμή στις ώρες μου μου πέρνουν τα παιδιά για πρόβες της 25ης Μαρτίου, Πολυτεχνείου χωρίς καν να με ρωτήσουν-έ θρησκευτικά είναι σου λέει τώρα...-αυτά λειτουργούν υπονομευτικά ή μήπως όχι στη δουλειά μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ συνάδελφε σίγουρα έχεις δίκαιο. Βέβαια για όλα χρειάζεται κάποια διαδικασία. Για παράδειγμα, για να πάει ένα τμήμα σε ένα μοναστήρι(διδακτική επίσκεψη) θα πρέπει προηγουμένως ο συνάδελφος που ενδιαφέρεται να πραγματοποιήσει τη δραστηριότητα (αφού βέβαια το παιδαγωγικό μέρος της έχει ολοκληρωθεί) να φροντίσει για κάποια τεχνικά θέματα: να κάνει το πρακτικό (ή να πει στη γραμματεία να γίνει), στο οποίο θα αιτιολογηθεί την πρωτοβουλία του, να κάνει τις υπεύθυνες δηλώσεις για τους γονείς, να φροντίσει για τα λεωφορεία κοκ. Για το άλλο να τονίσω πως όλες οι αίθουσες ανήκουν στο σχολείο και κανένας δεν είναι ο κλειδοκράτορας κανενός χώρου! Στο σχολείο δεν υπάρχουν ιδιωτικοί τόποι! Υπάρχει κλειδοθήκη με τα κλειδιά και μπορούμε να τα πάρουμε και να κάνουμε την εκδήλωσή μας, αφού βεβαίως ενημερώσουμε οπωσδήποτε τη Διεύθυνση. Ακόμη σε καμία περίπτωση δεν είσαι υποχρεωμένος να δώσεις μαθητές για πρόβες! Όποιος αναλαμβάνει γιορτή οφείλει να βρει το χρόνο γι΄αυτές! Τέλος για τη βιβλιοθήκη που λες, νομίζω πως το ιδανικό θα ήταν κάθε σχολείο να ήταν πλήρως εξοπλισμένο με βιβλία απαραίτητα για κάθε μάθημα! Δυστυχώς όμως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ
ΥΓ Να σου πω ακόμη πως δυστυχώς η νοοτροπία που αναφέρεις ("ε θρησκευτικά είναι") την έχουν κάποιοι συνάδελφοι που έχουν μείνει στη δεκαετία του '70. Δεν είναι πολλοί, και δε μας αφορούν παρωχημένες αντιλήψεις! Εμείς αναδεικνύουμε συνέχεια το μάθημά μας και την αξία που έχει ο θρησκευτικός εγγραμματισμός για τη σημερινό κόσμο.