Οι απαλλαγές από τα Θρησκευτικά (σχόλιο)

Πολύ φοβάμαι πως όσα επιχειρήματα και να αναφερθούν για την αξία του μαθήματος των Θρησκευτικών ή για τη θέση του στο Αναλυτικό Πρόγραμμα των σχολείων δεν πρόκειται να αλλάξουν και πολλά πράγματα. Ο λόγος είναι απλούστατος και πρέπει να αναζητηθεί στη ρήση του Μαρξ για το όπιο των λαών που σίγουρα εξακολουθεί να αγγίζει πολλούς συμπολίτες,   στα βιώματα που κουβαλάει ο καθένας από τα μαθητικά του χρόνια και σε μία γενικότερη θεώρηση που εξακολουθεί να έχουν αρκετοί για το μάθημα (του τύπου: είναι δευτερεύον!). Βέβαια αφού διδάσκεται απλουστευτικά η Βίβλος μόνο στις μικρές τάξεις του Γυμνασίου, και είναι άξιο προβληματισμού κατά πόσο η  θεματολογία του μαθήματος στο Λύκειο  αγγίζει το σημερινό έφηβο,  τότε οι συζητήσεις για τα Θρησκευτικά θα αφορούν τρόπους απαλλαγής από την παρακολούθησή του και όχι ζητήματα που αφορούν το ρόλο του στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα και τη σημασία του στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων.