Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀντωνίου

Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀντωνίου [15] τοῦ μεγάλου, οὗ ὁ βίος συνεγράφη ὑπὸ Ἀθανασίου [16] τοῦ μεγάλου [τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου Sa.] . Οὗτος ὁ ἅγιος πατὴρ ἡμῶν τὸ[17] μὲν γένος ἦν Αἰγύπτιος, ἐκ πατέρων καὶ προγόνων [18] τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν δεδιδαγμένος. Ἤκμασε δὲ [19] ἐν τοῖς χρόνοις Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ καὶ [20] παρέτεινε μέχριτῆς εὐσεβοῦς βασιλείας [μέχρι τοῦ εὐσεβεστάτου βασιλέως Sa.] Κωνσταντίνου. [21] Ἐπιδοὺς δὲ ἑαυτὸν τῇ ἀσκητικῇ [22] ἀγωγῇ [διαγωγῆ Sa.] , τοσοῦτον ὑπερέβαλλε [ὑπερέβαλε Sa.] πάντας, ὡςὑποτύπωσις [23] εἶναι τῶν ἐφεξῆς. Καὶ τὸ παράδοξον, ὅτι [24] καὶ πρῶτος ἢ κομιδῇ μετ᾽ ὀλίγους τῆς ὑπὲρ [25] ἄνθρωπον πολιτείας γέγονεν ἀρχηγός· καὶ μόνος [26] σχεδὸν εἰς τὸν [τῆςἀρετῆς add. Sa.] ἀκρότατον ἤλασεν [f. 134v.] ὅρον. Ἀλλὰ τὰ [27] μὲν διαβεβοημένα περὶ αὐτοῦ πᾶσι περιττὸν ἐπεκδιηγεῖσθαι [ἐκδιηγεῖσθαι Sa.] . [28] Τοσοῦτον δὲ μόνον εἰπεῖν ἀναγκαῖον,[29] ὅτι ἐν θνητῷ σώματι τοῦ σώματος ἀπανίστατο [30] καὶ τὰς τῶν ψυχῶν ἀνόδους ἑώρα καὶ τοὺς ταύτας [31] εὐθύνοντας δαίμονας, ὃ τῆς νοερᾶς καὶ ἀσωμάτου [32] ἦν φύσεως. Ζήσαςδὲ πρὸς τοῖς ἑκατὸν ἔτη πέντε,
[14] πρὸς Κύριον ἐξεδήμησε. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ [15] σύναξις ἐν τῇ ἁγιωτάτῃ [om. Sa.] μεγάλῃ ἐκκλησίᾳ

( Synaxarium Ecclesiae Constantinopolitanae, 397-398)