έκανε τους ακροατές του να ουρανοβατούν, σαν τους πρωταγωνιστές των "Νεφελών" του Αριστοφάνη. Ή δε ξέρουν τις αξίες που έχει η ελληνική κοινωνία ή δεν καταλαβαίνουν τις προτεραιότητες που έχουν πλέον οι νέοι μας (γιατί έχουμε γεράσει άραγε;) ή μέσα στο κλίμα της εσωστρέφειας ουσιαστικά αυτολιβανίζονται θεωρώντας τις απόψεις τους ιδανικές.
Προσωπικά ονειρεύομαι ένα μάθημα Θρησκευτικών που θα έχει αξιοσέβαστη θέση στην κλίμακα των μαθημάτων που απαρτίζουν το Ωρολόγιο Πρόγραμμα των σχολείων μας. Για το οποίο δε θα υπάρχουν απαλλαγές, αλλά όλοι οι μαθητές θα το παρακολουθούν γνωρίζοντας ότι από αυτό θα αποκόμιζαν σημαντικά εργαλεία που θα τους βοηθούσαν στη μελλοντική τους ζωή ως πολίτες. Που θα έδινε γνώσεις και δεξιότητες που θα τις χαίρονταν τα παιδιά και θα περίμεναν με αδημονία το θεολόγο να μπει στην τάξη και να τους γνωρίσει τρόπους ερμηνείας της πραγματικότητας που ζουν, κατανοώντας τον πραγματικό κόσμο και όχι έναν ιδεατό. Θα γίνει αυτό ποτέ; Αν και είμαι αισιόδοξος, αμφιβάλλω πολύ! Και ας ψάξει ο καθένας να βρει τους λόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου